Ey Gazze! Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Ey Gazze!
Asrın firavunlarına dalgalanan bayrağım
Sen sabahı tutan şafak
Gerçek fecirlere bestelenen sesimsin
Mısralarım kapısında bekleyen hüzün fırtınası
Ağlayan benim, sen değilsin

Nemrutların ateşinde açan gül
Senin yıkıntıların; şahlanan yüzün
Benimse yüreğimin görüntüsü
İçimdeki çığlıklarımla öksüzüm

Ey Gazze!
Senden önce katılaşmış yürekler
Senden sonra senin nöbetin bekler

Korkuların batağında can kuşu
Çıyanların kanattığı gönlümsün
Dirilişe saf tuttuğum ölümsün

Demir atlar eziyorken gövdeni
Toprağında ihanetin kokusu
Yetim kalmış fidanların korkusu
Meleklerin kanadından süzülürken özgürlük
Şehadete yeminlenmiş erin var
Mescidinden yükseliyor özgürlük

Ey Gazze!
Senden önce insanlık mı; tedirgin?
Senden sonra dost ve düşman belirgin

Bebeklerin dudaklarından haykırışımsın
Feryadısın insanlığın
Kırmızıya boyanmış yetimlerin yüzlerinde
Kıyamdasın gece ve gündüzlerinde
Musa yüzlü, başkaldırı mektebim

Ey Gazze!
Senden önce ıssızlığın mabedinde seccadeler ağlıyor
Senden sonra gözyaşları secdelerden yağıyor

Sabır ve tevekkül öğretmenim
Muştularını dağıt yeryüzünün aşka susamışlarına
Dik dur, kalk ayağa
Payıma düşen sapan taşlarını, yüreğimden
Senin için dua dua yollayayım
Ak sakallı, ak yüzlülerinin ellerine konayım

Ey Gazze!
Biz yürüyen ölülerin düşlerine dolan yiğit!
Suskunluğun hançerinin yarasıyla solan yiğit!