Ey Garip İnsan Şiiri - Kemal Doğanay

Gidiyor bunca millet sular gibi akarak
Hiç boşuna uğraşma kaşlarını yıkarak
Hatır sormak isterim sokaklara çıkarak
Yeter artık Ey İnsan kendine bir düzen ver,
Yürü artık yoluna son hedefe bakarak.

Bekleme hiç boşuna müjdeler gelmiyor bak
İster ocakta beklet, istersen kömürde yak
Çakmakların taşı yok al götür yerlere çak
Yeter artık Ey İnsan kendine bir düzen ver,
Eski ustalar da yok bulunmuyor bak çırak.

Maveradan ses gelir, garipler yola çıkmış
Fakirler açlık çeker, zengin yemekten bıkmış
Nehirler yağmur bekler sular boşuna akmış
Yeter artık Ey İnsan kendine bir düzen ver.
Aşıklar perde arar, sevenler Türkü yakmış.

Ne Şeytanı isterim ne de günahkâr derim
Çağırsalar erkenden çeker burdan giderim
İnsan ne derse desin budur benim kaderim
Yeter artık Ey İnsan kendine bir düzen ver
Gönüllere taht kuran dosta selam ederim.

DOĞANAY'ım yaradan bizi böyle yaratmış
Mecnun Leyla'yı görmez uzaklarda aratmış
Benlik almış yürümüş gözlerini karartmış
Yeter artık Ey İnsan kendine bir düzen ver,
Ahir zaman gününde geçilen yer Sıratmış.