Ey Gar Yağdi Şiiri - Hüseyin Kotan

Gar yağdi,ey gar yağdi
Gararmış memleketin yüzi gözi ağardi
Bacalar bir iştahınnan tütir
Horozlar hep içerde ötir
Nefesler çıhir buğli buğli
Millet oldi cıfıt huyli
Annadirsen ah ah diyiller
Yoplsuzluklara of of diyiller
Üçyüzbine parlement içiller
Hava soyuk,yer soyuk
Yürekler peynir gibi oyuk
Altda uzun gopcalı don
Botun çifti on milyon
Ayakta mor şaldan çorap
Cümle mnahlugatın hali harap
Ortalık soyuk,itler dolanir
Açlıktan mideler bulanir
Oğlan’sa fırfırik çevirir
Gamçıyi bele yandan vurir
Şırrak! Şırrak!
Ula…ula…mumladi bırak
Cam gibi parlak gabara buzda
Gözide penceredeki süsli gızda
Fırfırigin tepesine tükürir
Ordaki renklere bakir bakir uğunir
Ağaçlardan gar düşmemiş
Soyuk uşakların cigerine işlemiş
Hımigi burnundan akir
Arkadaşi aynı halda,ona bakir
Ula…burnun sil
Yokki oğlum,haniya mendil
Yan döndü sildi burnunu goluna
Attı elini arkadaşının omzuna
Mumlıyan fırfırik boynunu salladı
Gamçı üç kerre şırrakladı
Ula oğlum fırfırigi bırak
Haydi gidah hızek gayak
Bir süri çocuk aşşahtan geliller
Hepiside hızegin peşine segirdiller
Eller kıkırik olmuş,gözlerden sular akir
Gaymiyenler gayanlara hasutca bakir
Mezin ezen eder,ALLAHUEKBER ALLAHUEKBER
Uşaklar evlere gidiler teker teker
Sobada kok kömürü,etrafi nar
Oda sıcak,sofrada demlenmiş çay var
Peşgunda kerti küflenmiş peynir
Radiyoda dadaş türkisi söylir
“yazıbilmem yazıbilmem
okuram yazıbilmem
bu gış burada gışladık
gelecekyazı bilmem”
tey tey gar yağdi
ey gar yağdi
memleketin yüzi gözi ağardi
Gar en çokda uşaklara yaradi