Ey felek... Şiiri - Taner Doğan

Ey felek! ben aşkı erken yaşta tanıdım,
Ve ben her zaman aşkım ile yaşadım.
Sen her zaman yıktın aşklarımı…
Gücenme felek! ben seni kalleş olarak tanıdım.

Ben erken yaşta başladım sevmeye,sevdikçe sevdim,
Ve ben her sevgide bin darbe birden yedim.
Ulan felek! sen beni hep acılara ittin,
Ve sen beni acılarımla bırakıp gittin.

İlk aşk çağlarımdı,gönlüm denizler misali kabarmıştı,
Nerden çıktın karşıma? aldın benden aşkımı…
Nice aşklar yaşadım; elemli,kederli veya neşeli,
Baktığında hepsi aynı değil mi?
Yıktın bunların hepsini…
Son aşkıma dokunma felek!

Onunla yaşıyorum ben,gözleriyle,sözleriyle,gülüşüyle…
Ve hatta bu şehirdeki ayak izleriyle.
Onu öyle seviyorum ki!
Ne olur kıskanma felek…
Dünya gözüme toz pembe olur,onu gördüğüm her anda.
Onun hayali var karşımda,bağlıyım ben ona Kerem’in aşkıyla,
Bu büyük aşkımı ne olur yıkma felek!

Onu benden alamazsın,
Umutlarımı yıkamazsın,
Dünyamı karartamazsın,
Karşıma çıkma felek…