Ey Fatih Güler Şiiri - Fatih Güler

Ey fatih güler
Şu yalan dünyada
Var mı senden daha kara
Bu kaderinin yanında
Gecenin adı çıkmış
Mazin vurmuş, bugünün çökmüş, yarının bitmişse
Cennet koluna zor atar
Feleğin kokmuş faresi

Ben çok yaşayacağım diyorsun
Ama nasıl yaşayacaksın
Hangi hasretle, günahla, acıyla
Ayrılıkla baş edeceksin
Yüreğindeki kanı, gözlerindeki nemleri
Gönlündeki sevdayı nasıl kurutacaksın
Farkındayım zorlanıyorsun bazen
O bazen ise
Ömründen ömür çalıyor
Yoruluyorsun ey fatih güler yoruluyorsun
Yazmaktan değil hayattan yoruluyorsun

Aslında anlaşılmayı da beklemiyorsun
Bu lanet düzeni anlayamadığın için
Bak mazine ey fatih güler
Hangi tadı tattın
Yada heyecana erişkin
Ama şükür etmeyi bildin
Daha doğrusu öğrettiler
Evet dünyana doydun be
İyi kötü kırk yıla yaklaştın
Her molada çizik yedin hayattan
Sadece kendine zarar verdin

Ey fatih güler
Sana soruyorum başkasına değil
Her türlü hayalin
Seni bekletmesine rağmen
Sen hayata hep alaycı yaklaşıyorsun
Belki de sen
Kendinle dalga geçiyorsun

Sana akıl sır erdiremedim
Ey fatih güler
Evet aklım ermiyor sana bazen
Kırk yıl daha yaşayacağım diyorsun
İnan ki düşünmek bile üzer
İçimden bu çocuk
Deli, salak, aptal
Demekten kendimi alamıyorum
Ey fatih güler

Senin öyle bir
Hayat hikayen var ki
Belki anne Babanın da bilmediği
Ey fatih güler
Oku oku bitmeyen
Sen bittin, gönül sayfan bitmedi.