Ey Fani İnsan! Şiiri - Nurdane Diken

Ecel cana gelir, gönül yolunda
Kalbin yavaş yavaş, biter sonunda
Gidenler yanında, senin kolunda
Gidersin dünyadan, ey fani insan!

Gözlerde fer kaçmış, bakışlar donuk
Süren var dünyada, misafir konuk
Vebâlin bedeli, olursun sanık
Hesabın ağırdır, ey fani insan!

İlâçlar kar etmez, bünye zayıflar
Yaşadığın zamana, etme hayıflar
Geldin ağlayarak, sonu keyifler
Dua'nı beklersin, ey fani insan!

Dizlerin titrerdi, yol uzun gelir
Sabahlar ağrılı, sanki can alır
Doktorlar anlamaz, dert senle kalır
Sende yaşamıştın, ey fani insan!

Kimseyi kırmadın, hayırı götür
İmanı bütünle, şeytanı batır
Yıpranan bedeni, toprağa yatır
Zaman çabuk geçti, ey fani insan.

Dua'mı okuyun toprağa karın
Yıkayın bedeni, çaputa sarın
Hakkı helâl edin, hikmete varın
Sende masal oldun, ey fani insan.

Yaşlılık güzel mi? söyleyin bunu
Peri anlamadı, anlatın şunu
Gençlik gibi var mı? anlayın onu
Sende genç olmuştun, ey fani insan...

Nurdane Diken
17.02.10-17.30-İst.K.köy