Ey En sevgili Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey en sevgili,
Sen, seni temaşa etmeye doymayan gözlerimin feri,
Sen, karanlıklarımı aydınlatan sana sevdalı gönlümün feneri,
Sen, helal çalışırken, boncuk boncuk döktüğüm alın teri,
Ve sen, mert ve yiğitçe kazandığım hak yollarında en manidar zaferimsin .

Ey en sevgili,
Sen, henüz yaşanmamış ömür miadımda yaşama hevesim,
Sen, yanı başımda olmazsan, rahat alıp veremediğim nefesim.
Sen, seni şakıyan şeyda bülbülümün uçup gittikten sonra boş kalan kafesim.
Ve sen, beni ben yapan, başımdan hiç çıkarmadığım kırmızı fesimsin.

Ey en sevgili,
Sen, beni sana doludizgin getiren rahvan atımın güç ve kuvveti,
Sen, fikri güzel gönlü güzellerin birbirlerine rıza-i Lillah için olan uhuvveti,
Sen, kolay kolay yıkılmayan, gönül evimin mukavemeti,
Ve sen, nur cemalini gördükçe ziyadeleşen, sevgi ve muhabbetimsin.

Ey en sevgili,
Sen, ben yaşadıkça gönül dünyamın eşi benzeri olmayan sırdaşı,
Sen, ömür miadı bittiğinde, günlerce için için dökülen gözyaşı,
Sen, mahir bir ustaca sana olan sevdamın yazıldığı mezar taşı,
Ve sen, yüzlerce, binlerce Fatiha ve Yasinlerle uğurlanan naaşışın.

Ey en sevgili,
Sen, tadı lezzeti damaktan gitmeyen, tam kıvamında pişmiş aşkın ekmek ile aşı,
Sen, hararetleri dindiren ve daim buz gibi berrak akan pınarların coşkun akışı.
Sen, aşkın gergefinde mahirce dokunmuş nakışı,
Ve sen, fani hayatın dimdik meşakkatli yollarımın bitişisin.
10/ Ağustos/2022