Ey Efendim Şiiri - Barış Özmen

Ey Efendim ,
Eyy beşer için nebi zişan ve serveri kainat,
Ey nebilerin, malaikenin efdali eşrefi mahlukat.
Matemin hüznü Müslüman yurdunu sarmış!
Her yerde belirsizlik, kaos ve koca bir vukuat.

Ey efendim, senden sonra eşhuri hürüm gitti!
Geldi yine hüküm süren ficar savaşları.
Kuşlar bile huzursuz haşeratlar mutsuz,
Kışa çevirdi müslüman yurdunu arap baharı .

Ah Efendim,
Toz bulaşmış çoçukların gözyaşlarına!
Çocuklar yorgun ,bitkin ve ayakta uyuyor.
Ah Öldürülüyorlar bakılmaksızın yaşlarına,
Merhamet abidesi ülkem hariç dünya uyuyor.

Ey Efendim,
Sana muhtaç okşanası yetim başları!
Sen gideli dinmedi cefakar anaların göz yaşları.
Hüküm giymiş kardeşlik hukuku yoktur adalet,
Bir ateş çemberi misali etrafımızı sarmış dalalet .

Ey efendim, senden sonra taştı zülmün seli;
Merhametten yoksun olmuş kan tacirleri.
Pazarlarda bereket kalmadı ticaretler hileli,
Beş paraya satılık olmuş insanlık, hemde va'deli.

Ey efendim,mazlumun kanıyla sulanıyor topraklar!
Topraktan utanır yere düşmez kurumuş yapraklar.
Gökten rahmet yağmaz oldu, kanla doldu çatlaklar,
Hangi zulme karşı dursun daha bu vatanı yar.

Ey efendim, hunhar küffaroğlu aç gözlerle bekler!
İmanından ötürü namluları çevirmiş ülkeme doğru.
Bir Necip millet varki bağrını açmış bekler,
Muhacirin bedduası yükseliyor arşı alada bekler.

Eyy efendim!
İslam beldeleri şimdilerde kandan pazar yeri,
Dünya karanlığa dönmüş hemde zemheri .
Bitti merhamet sen Rahman'a visal etiğinden beri,
Dünya beşe kalmış, birde insanlığın kaderi.

Ey efendim, Ah efendim.