Ey Dünya Ben mi Faniyim Sen mi?

Ey Dünya! Ben mi faniyim, sen mi?
Sen alemde yıldızsın,
Ben yıldızda alem.

Senin yüce dağların varsa,
Benim de yüksek ideallerim var.
Senin engin denizlerin varsa,
Benim denizler kadar engin hoşgörüm var.
Senin havan varsa,
Benim de var.
Hatta;
Sevgim var, sevdiklerim var.
Daha da ötesi duygularım var,
Sende olmayan vicdanım var.

Benim zaman diye de bir kaygım yok,
Otur derdine yan, çünkü senin zamanın dar,
Çünkü benim başka bir dünyam daha var.
Bedenimi alsan bile, ruhumu da alamazsın ya.

Sen yalancı cennetinle avun,
Onunla yat, onunla kalk, onunla övün.

Zirvende ayak izlerim, derinlerinde nefesim...
Mahremiyetin mi kaldı? Söyle:
Sırların çözüldükçe hiddetleniyorsun;
Kâh sel olup coşuyorsun,
Kâh zelzele...

Nedir benden alıp veremediğin?
Ya yolumu yokuş yaparsın,
Sevdiğime koşamam,
Ya gönlümü nahoş edersin,
Eğlenip coşamam.
Bu yüzden seninle kavgam var.

Senin ışık saçan dostların varmış,
Bir de kızıl yüzlü baban,
Gece gündüz mum yakar, bana tepeden bakarmış,
Yani arkan kuvvetiymiş,

Hepsi safsata;
İnanma bunlara
Bir nefeslik gücün var aslında,
Sadece bir üflemelik.
İşte senin can düşmanın

Şimdi söyle bakalım sen mi fanisin ben mi?

11.05.2003