Ey Dünya! Şiiri - Pelin Dinç

Ey Dünya!
Ne eyledim sana bilmezim.
Ne kalbini kırdım ne gönlünü yıktım;
"Neden?" diye çok ağladım,
Bir sebep aradım.

​Bilmediğim bir sebepten beni yaktın.
Ne eyledim sana bilmezim.
Bir babadan oldum, bir anadan doğdum;
Cümle âlem gibi...
​
Ne söylesem çare eylemez,
Çok yakardım, yalvardım; en çok da ağladım.
Akıl erdiremedim;
Daha bunları dahi anlayamazken,

Önüme yığdın hüzün dolu yılları.
Bu biçareye çok yük yığdın.
​Ben sana ne eyledim ey dünya?
Bir kuru ekmek, bir tas su istedim.

Sen bana hüznü yazdın silinmez bir kalemle.
Ben sana boynumu eğdim,
Kaderime şüküreyledim,
Bir ömrü böyle tükettim.