***Ey Dünya! Şiiri - İsmail Tıkıroğlu

Ta baştan yazar iken, alın denen yazımı
Çile dolu harcınla, kardın beni ey dünya
Yüzüstü bırakarak, yaşam denen haz’ımı
Türlü, türlü dert verip, yardın beni ey dünya

Ardı yok arkası yok, derdim kaynar gözede
Istırabım ortada hacet yoktur söze de
Her kes neşe saçarken, elem düştü bize de
Kahrın artık çekilmez, yordun beni ey dünya

Hangi yöne dönsem, dert kıbleme oturdu
Çile dolu ummanda, salım vardı batırdı
Gönül bahçem gülsüzdür olanı da yatırdı
Nere gitsem peşimden sordun beni ey dünya

Elim açtım havaya, dilimse hep niyazda
Günlerim hep karadır, gözüm kaldı beyazda
Eller bahar yaşarken, benim gönlüm ayazda
Aba diye hep gamla sardın beni ey dünya

Yıllar yılı çalışıp, emeğe ter katardım
Tencerede pişirip, kapağında kotardım
Millet hep döşeğinde, bense kırda yatardım
Diyar, diyar gurbete sürdün beni ey dünya

Otuz yıldır okurum, bilmem ki ben ne derim
Bir baltada sap değil orta yerde hederim
Sıfat ilme ölçüymüş, cehaletmiş kaderim
Her mecliste durmadan yerdin beni ey dünya

Tıkır der ki boş verip, su dünyanın işine
Düşme sakın aldanıp, sen nefsinin peşine
Vazgeçme hiç sabırdan, sarıl hakkın beşine
Lime olmuş her harem, derdin beni ey dünya
Bir mürşide post diye serdin beni ey dünya

01 /01 / 2009
Soma

**********DOST KALEMLERDEN********

Yıllar su gibi aktı bir gün yüzü görmedim
Hiç bir dostun sırrını başkasına vermedim
Çile çektim kimseyi bir kez olsun kırmadım
Sen benim defterimi çoktan dürdün ey dünya....
.............................................................İsmihan Erdoğmuş

Okudum hal kitabı, kaybettim hep kendimi
Beyhude makamları, yıktım her dem bendimi
Yarıp gösümü bakın, yanarım “Hak” dendi mi
Bülbül edip güllere saldın beni ey dünya…
................................................................... Güneri Yıldız