Ey Dostlarım Şiiri - Nurullah Muslu

Ey benim gibi doymaz nefis taşıyan dostlarım,
Mana denen hayatı yaşıyoruz biz yarım yarım…
Meyletmeyin dünyaya sırtını dönmüş gidiyor,
Giderken aslında bana siz meyletmeyin diyor…
Oysa ahiret hep bize doğru doludizgin geliyor,
O da ne yapacağını çok iyi bir şekilde biliyor…
Nerde benim o civan mert delikanlı hallerim,
Neden kırış kırış oldu o pürüzsüz tenlerim…
Sen ki, cemalin aya ahu gibi gözlerin varken,
Yay misali kaşlar ok kirpikler sırma saçla yaşarken,
Selvi boylum ceylan misali sek sek diye koşarken,
Ak mı düştü saçlarına yoksa belin mi büküldü?
Seninde mi başına Fatiha yazılı bir mezar taşı dikildi..?
Desene sende bize katıldın gidiyoruz bir meçhule,
Yolculuk mu başladı bizimle yoksa başka bir aleme..?
Desene hesap günü yaklaşıyor bu mana diyarında…
Rabbim şaşıtma bizi Mahkemeyi Kübrada
Doğru dos doğru yaşamak varken dünyada,
Neden hesap gününden korkuluyor ki burada.
Meylettik yalan olduğunu bile bile dünya denen alemin…
İşte bak yanaştı ahiret deryasında ki limana benim de senin de gemin…