Ey dost, kendin harap eyleme!

Ey dost gelesin, yolda kendin harap eyleme!
Yolcuyum dersin, doğrusun, yolum bu kime ne
Tamam, haktır bu, eğer yolda bulursan sefa
Fakat hedef zorunlu, olmazsa, sade cefa.

Gel oyalanırken aldığın hazza kapılma,
Her gelen gitti, sen de gideceksin unutma!
Deme gitmem dost, yoktur burda kalan ebedi,
Bir sedadır gider, adın kalır bizim deli.

Yedin içtin bak, var hepsi sana helal olsun,
Olsun da dostum, bu can, şükrün, Hakkla buluşsun
Hakkınsa bu sefa, bilesin, Hakkındır şükür,
Ey şükür etmeyen, ahiret acı bir gündür!

Ey dost, içindeki ses, sanma senden ayrıdır,
Nefis denilen şeyse, bu alemin hazzıdır,
Konuşur senle, sanırsın Rabbidir alemin
Bu alem ki ey dost, ancak içindeki senin.

Yazı yazsan ne güzel, oynatırsın kalemi,
Kalem gider kağıda, döker senden geleni
Lakin ne sen kalemsin, ne benzer mürekkebi
İşte Allah böyledir, yazar da yok benzeri!