Ey Dost! Karanlıktan Aydınlığa

“Ölümsüz dostlara”
Ey dost! Sensiz gece beni korkutuyor,
Karanlıklar içinde yüreğim.
Ay’ın ışığı beni ürkütüyor,
Sensizlik halindeyim.

Ey dost! Sen gelince güneşim doğacak.
Yıldızlar bile kaçıp saklanacak.
Karanlıklar hüzne boğulacak.
Acıların yüreği dağlanacak.

Ey dost! Hiç de geç kalmazdın,
Hayatın hızına kapılmazdın,
Güvenimizden şüphe duymazdın,
Kara kediye ise inanmazdın!

Ey dost! Hüzünlerden zevk alırdık.
Aşklarımıza ne de çok ağlardık.
İyiliği yanımıza alır,
Kötülüğe darılırdık

Ey dost! Sevgi hep bizimleydi.
Kardeşten de öteydi.
Yeri geldi mi ölesiyeydi.
Her şey bizim içindi.

Ey dost! Biz dediğime bakma sakın,
Ortada biz yok, bakın!
Adımızı soran olursa,
Senin benim yok adın.

Ey dost! Her zaman parasızdık,
Bir şeyler ısmarlama işini de
Kimseye kaptırmazdık.
Özümüzde var, yapamazdık…

Ey dost! Tarifi imkânsız dostluklar,
Zaten hiç anlaşılmaz aşklar,
Böyle büyük dostluklar,
Aşka zaman bırakmazlar.

Ey dost! Dostum benim şahdamarımsın.
Sevginin ağırlaştırmış cezasısın.
Ömür boyu yatarım hâkim bey,
Beraber yaşadığımız anılar da kalsın…