Ey Dost Şiiri - Şair Betülistan

ey dost!
gezintilerden dönen şehrimde, kararsız uğurlamalar peşindeyim,
bu derde kaç hüsran sığar bilinir mi hiç?
sokak çığlıklarına ödetmek istiyorum susmalarımın alacağını,
yağmursuz geçen günlerin hıncını da bulutlardan soracağım...
maviye satacağım hüznümün yitikliğini,
derinlerde saklanan çocuk yarınlara kazan çömlek patlatacağım.
duymalara inat yarışacağım sessizliğimle,
kendime beş kalmayacak hiç saatler,
49.dakikada geri alacağım yaralarımın saatini.
sonra bir iğneden senin nefretini geçireceğim,
geçmezse batılım olacaksın,
hak olamadınsa,
geçmiyorsan nefret edilmezsin demektir,
daha çok seveceğim seni yaralar yarası! ...
herkesin bir yarası vardır bu hayatta,
pencerelerde kanar bu iklimsizlik dediğimiz,
her mevsim kanayan bir mevsimdir,
ve tebessümle karışık yağışlar yağar bu gizil şehrin göklerinden...
senin duymadığın bir şarkı eşlik eder,
tebessümlerini siler...
adını koyamazsın,
yokluğunu var etmeye çalışırken,
dertlerde sızar kalırsın,bazen hastalık olur,
bazen yangın,
bazen fakirlik,açlık...
ve her zaman sızlayan bir yaradır işte ortak olan.
AHLAR...
suizanlar geçer bazen kaldırımlardan,
sen yolun kenarından yürüsen de,
sayarsın kaldırım taşlarını,
laf lafı açar,
lafı laf böler,
dedirir
kodurur...
sen izmirde istanbulda ankarada bir yarasındır,
çökertmede kurşundan,
hastane önünde ince hastalıktan,
kırmızı gülde demet demet kan içinde yaralarından açılır laflar,,
kapanmaz yaralar.
ömür dediğimiz, ilkokulda itinayla kapladığımız defterlerin,
ilk günlerde köşelerinin kıvrılmasına benzer.
ömrüne ömür katmıyorsa merakını gideren şeyler,
yaraların kanarken acı çekmekte kolay gelsin ey dost!