EY DOST! Nedir çektiğin çile?
Kahredersin beyhude yere.
Yaratandan dile, bir nebze şifa,
Tek merhem odur, senin sancılı bedenine...
Tövbeye gel ki şifa bulasın,
Nerde hata yaptım, diye düşünesin,
Elbet bulursun sancının kaynağını,
Dilersin, Yaratandan şifa sağnağını...
Ahde vefasızlık yakışmaz dostluklara,
Dostu severiz biz ölümüne...
Gelirse eğer sıra bize...
Boyun eğeriz Azrail denen meleğe.
Bilinmez, kimin ne zaman mefta olacağı,
Yaşarken düşmesin, dostluk sancağı.
Arayıp soran dostlar yüreğimizin otağı,
Kulak verelim asırlık çınar Aşık Veysel'e,
Dost dost diye nice bağrı delinenlere,
Selam olsun yaşarken,
Gerçek dostluk nedir bilenlere...
(18-09-2009)
Nilufer UcukKayıt Tarihi : 31.10.2009 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karıncaya sormuşlar; '' nereye gidiyorsun? '', '' dostuma'', demiş. ''Bu bacaklarla zor'' demişler. Karınca; '' olsun, varamasam da yolunda ölürüm'' demiş.. Yolunda ölünecek dostlara...
TÜM YORUMLAR (1)