Ey Dost! Şiiri - Orhan Cesur

Gel sen ey dost
nicedir ararım yakınlığını
ne halden anlayanım var
ne ortak kederime
varlık iddiasında meğer
bu hayat çekilesi değil
yaşamak ağır yük
bir omuzda taşınası değil

İnsanlık, bilmem ki nerede
ne akleden bir kalp
ne titreyen bir yürek
zihinlerde anarşi
bölücülük hane-hane
nasıl diyelim ki buna millet
çözülmüş tane tane...
Densizlik özgüven
sorumsuzluk hürriyet
aymazlık bütün ufku tutmuş
nesil sosyal medyaya emanet
ebeveyn, vazifesini unutmuş

Gel sen ey dost
mezhebini, cemaatini
fırkanı bırak da gel
ne şuyuz ne buyuz
bırakalım kula kulluğu
sadece Allah’ın kuluyuz