Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, özene bezene yazdığım şiirlerimsin. Ben yaşadıkça gönül kasamda saklanacaksın.
Sen, zebercetten, yakuttan, otağın kurmuş havsalamdan asla ve asla silinmeyeceksin.
Sen, anlatılmayacak kadar güzel, hoş ve o kadar da tatlısın,
Ve sen, bir anlık firakında, visalin bir gün önce gerçekleşsin diye, dua ve niyazlarım olacaksın.
Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta