Ey Dyarbekir, Diyarbekir!
Bir anlık firakında, özüm özüme küser,
Kem niyetliler, sanki defterim dürer.
Sana sırılsıklam aşık olan bu gönlümün,
Gam ve kasveti, visaline dek sürer.
Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta