Ey Diyarbekir Diyarbekir 12

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, buram buram tarih kokan, seveni sevdiğine kavuşturan, on gözlü köprümsün.
Sen, henüz yaşanmamış, güzel umutlarla dopdolu ömrümsün.
Sen, bazen hüzünlü, bazen de şen şakrak şakıyan, gül sevdalısı bülbülümsün.
Ve sen, kokusunu peygamber efendimizin teninden alan, Muhammedi gülümsün.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, güzelliğiyle, naz ve cilvesiyle, delikanlıları kendine meftun eden, kanı tatlı kızlarımsın.
Sen, bu emanet canım, bu bedende olduğu müddetçe, gönlümdeki seni sevme hazlarımsın.
Sen, hevsel bahçelerinde, kumrular gibi koklaşan, Diyarbekir’li çok değerli dostlarımsın.
Ve sen, aşımı ekmeğimi paylaştığım, namusumu emanet ettiğim, komşularımsın.

Ey Diyarbekir, Dİyarbekir!
Sen, göğsü açık, ayakları püsküllü, dimdiği ufak, bembeyaz taklacı güvercinlerimsin.
Sen, kavurucu sıcaklarda, suyunu buz gibi eden, hararet gideren su testilerisin.
Sen, ben gibi sana sevdalı çocuklarımın, yarına dair pespembe huzur dolu umutlarısın.
Ve sen, sana olan aşk ve sevdamı mahirce yazdığım kesik uçlu kalemlerimsin.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, avlululu evlerin toprak damlarında, yıldızları sayarken, şirin uykulara dalışlarımsın.
Sen, su tulumbalarından çektiğim, buz gibi sularla, avlunun delikli taşlarını yıkarken, yoruluşlarımsın.
Sen, namus ve şeref abidesi komşularımın varlığına, canı gönülden hayran oluşlarımsın.
Ve sen, fikri güzel gönlü güzel, insanlıktan nasiplenmişlerin, gönüllere giden yollarımsın.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, sana sevdalı, sevda sürmeli gözlerimin, en şirin uykularısın.
Sen, sevgi ve muhabbetin, vefa ile sadakatin elmas işlemeli yularısın.
Sen, Karacadağ’dan gümbür gümbür akan, sağlık menba-ı hamravat sularısın.
Ve sen, insanın asla ve asla uyanmak istemediği en muhteşem hülyalarısın.

Ey Diyarbekir, diyarbekir!
Sen, ekmeği elinden alınmış bir çocuğun, en hüzünlü en manidar gözyaşlarısın.
Sen, ya göründüğü gibi ya da, olduğu gibi görünen, topluma mal olmuş muhterem veli zatların, mezar taşlarısın.
Sen, çarnaçar bir babanın, çocuklarını helal lokmalarla doyurduğu, en leziz aşlarısın.
Ve sen, gül sevdalısı rengârenk bülbüllerin, yorgunlukları gideren şakımalarısın.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, birbirinden harika burçların, manidar ve o kadar da gizemli, görkemli, sanat eserlerisin.
Sen, rahmani meclislerin her türlüsünde, sözleri can kulağıyla dinlenen beyefendilerisin.
Sen, sadakatin, sevgi ve muhabbetin, ahde vefalıların rahmani aşk ve sevdalarısın.
Ve sen, giyim ve kuşamıyla, edep ve terbiyesiyle, tanınmış insanların remizlerisin.

Ey Diyarbekir, Diyerbekir!
Sen, haksızlıkların karşısında, kükremiş aslanlar gibi kendimi özgürce savunuşlarımsın.
Sen, namertlerin köprülerinden geçmeyişim, kurnaz tilkilerin gölgesinde serinlemeyişlerimsin.
Sen, sana sevdalıları canı gönülden, aşk ve şevkle, sevgi ve muhabbetle kucaklayışlarımsın.
Ve sen, üç kıtaya hükmeden, asil atalarıma ömür boyu beslediğim en deruni hürmet ve saygılarımsın.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, hak ile batılı, güzel ile çirkini, birbirinden ayıran insanların, fikri güzel, gönül güzelliklerisin.
Sen, sende yaşanmış aşk ve sevdaların, okunmaya doyulmayan, kitapların ana fikirlerisin.
Sen, sana giden yollardaki yolcuların, insanı cehennem narlarından azat eden zikirlerisin.
Ve sen, sadece ve sadece, helal lokmalarla kıt kanaat geçinenlerin, en ihlaslı şiükürlerisin.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir,
Sen, dostun dostuna verdiği, yediveren Muhammedi güllerin, koklamaya doyulmayan kokularısın.
Sen, sıkıntılı ve kasvetli günlerde, işin kolayına kaçmadan, alelacele dostluğuna koşansın.
Sen, yerin göğün sahibi olan şanı yüce Yaradan’ın rızasını kazanmış veli zatların, uslarısın.
Ve sen, gönüllerde taht kuranların yaslarında, hayırlı cümlelerde yad edilen dua ve niyazlarısın.
12-17/Haziran/2019