Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, her yeni gün doğuşunda, mazlumların, kimsesiz dul ve yetimlerin umutlarısın.
Sen, sana sevdalıların doksan dokuz esması olan şanı yüce Allah’a ettikleri en ihlaslı dualarısın.
Sen, tarihe mal olmuş, meşhur Evliya Çelebinin yaza yaza bitiremediği, övgü ve methiyelerisin.
Sen, uhuvvet, muhabbet ve sevgi mektebinde aşk ve şevkle anlatılan en manidar derslerisin.
Ve sen, gözü kara, çifte yürekli benim ben diyen mert ve yiğitlerin sevdalarısın.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta