Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, geceleri asumanımı süsleyen, pırıl pırıl parlayan yıldızlar, zemherilerde beni ısıtan güneşimsin,
Sen, tam kıvamında pişmiş, tadına lezzetine doyulmayan, en helal ekmeğim ve aşımsın,
Sen, en sıkıntılı günlerimde, beni teselli eden, sırlarımı paylaştığım, can ciğer olduğum arkadaşımsın,
Ve sen, Güneydoğu'da, parmakla gösterilen, yüzlerce medeniyetlere beşiklik etmiş doğup büyüdüğüm, en güzide en nadide sıla ve vatanımsın.
Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta