Ey Dağlar Şiiri - Adem Ulutaş

Çiçekler allı türlü ağaçlar yeşil giyer
İlkbahar bayramındır süslenirsin ey dağlar
Sallanır ağaçların dallar dallara değer
Huşu ile kimlere seslenirsin ey dağlar

Kurudu mu toprağın kara bulutlar ağar
Kara bulut içinden üstüne yağmur yağar
Yarattığı her canlı elbet rızkıyla doğar
Beslediğin canlıyla beslenirsin ey dağlar

Toprağında sayısız yaşar börtü böcekler
Arılara bal için polen verir çiçekler
Yüzüne gülse bile hainler fırsat bekler
Pisliklere yurt olma pislenirsin ey dağlar

Yükseğinde yaylalar eteğinde ormanlar
İnine ağacına yuva yapar hayvanlar
Geceleri bağrında ateş yakar çobanlar
Ateşin dumanından islenirsin ey dağlar

Göçmen kuşlar göç eder solar yeşil yaprağın
Kuruyup düşenlere mezar olur toprağın
Kuşlar ötmez seherde sessiz atar şafağın
Sonbaharda üzülür hislenirsin ey dağlar