Ey çocuk!
Dağlar saçlarını taramış gibi
Gözlerin yorgun bakıyor
Sanki Fırat, sanki Dicle, sanki Gediz birikmiş damarlarında
Sanki Meriç gibi arafta yüreğin
Sanki Aras gibi üşümüşsün yolda
Sanki Asi gibi dönmüşsün sevgiliye koşa koşa
Bulutun yolunu bulamamış
Bir sağanak vuracak sanki günlerden bir günde gözlerin
Ey çocuk ! Bir yalanı üzerine örtselerde
Gerçek bir kibrit çöpü gibidir
Bir vakte sürterde yakar yalanı be çocuk !
Yaşın kaçtı, gençti, toydu
Tabutun yaşı senden büyük
Kurşunun miadı senden eski
Sen dur, sav sıranı şeytana, kaç duvar diplerine yaslana yaslana
Kaşlarını kaldır çocuk, kır o acıdan yayı
Ceplerini boşalt büyümenin, at üstünden
Silkele, serp, dağıt kağıtlar gibi
Dök bir güze yakalanmış ağaç gibi hüzünün yaprağını çocuk
Gül, kahkahalar büyüt öpe öpe düşleri
Merdivenler uzatsın sana
En bilge kişiler fikirleri ile, sen tırman pes etme
Kendine faydası olmayanın elini çek at üstünden çocuk
Hakkı bil, özü bil, biri bil çocuk
Yarım simidini ağzına at çocuk
Alırlar elinden, martılara bile simit atmamış bunlar
Ensene tokadı yeme, karartma enseni, çıkar heybeden ümidi
Bir güneşe bak, bir aya, bir akşam deniz bul ve bak o yakamoza
Karanlığı gör de karanlıktan korkma çocuk
Gör arkadan aydınlığın beyaz parmaklarını , gör mavi gözlerini
Su serp yüzüne, tara saçlarını, kır kaşlarındaki gergin duruşu
Bir yarına bak, bir umuda dur
Bir yaşamak geliyor sarıl ona, öp alnından aydınlığın ey çocuk
Öp aydınlığı ey çocuk !
Ümit Rona
Ümit RonaKayıt Tarihi : 21.10.2020 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!