Ey Çocuk Şiiri - Musa Apuhan

EY ÇOCUK…

Sevmiyorum denizleri
İster mavi olsun ister se yeşil
Dalgasında çırpınışlar gördüm
Kıyısında AYLAN lar… Bil

Sevmiyorum orman kaplı dağları
İster sarı olsun isterse yeşil
Yamaçlarında kurşunlar gördüm
Eteklerinde EREN ler… bil

Sevmiyorum tenha sokakları
İster taş döşeli olsun isterse çimenli yeşil
Köşe başlarında yamyamlar gördüm
Ortasında YASİN ler… bil

Sevmiyorum köy dibindeki ovaları
İster kar kaplı olsun isterse yeşil
Üzerinde patlayan bombalar gördüm
Yerde paramparça CEYLAN lar… bil

Sevdam ne denizlere ne de dağlara
Eşit düşmemiş yaşamlar buralara
Gitmek istiyorum çocuk ölümlerinin,
Düşmediği uçsuz bucaksız diyarlara

Annelerin ağladığı çocukların öldürüldüğü
Kabilce sahneler aklımda bu coğrafyada
Adı fark etmez çocukların Aylan veya…
Güneş doğdukça acıları, gölge gibi başucumda

Ey ölüm sen gündüzümde gece
Ey vampirler, coğrafyam sahne
Acılı yüreğim çocuk mezarlığı,
Önemli midir dinim, dilim rengim bilmem daha ne.

Ey AYLAN sen uzak ülkelerin en solgun hali
Ey EREN sen cesaretim, korkusuzluğum
Ey CEYLAN sen masumluğun timsali
Ey YASİN sen adanmışlığım sen umudum

Ve sen günahsız öldürülen, her çocuk
Seni de yazmak isterin harf harf satır satır
Gidişin yüreğimi buğulandırıyor, kahr oluyorum
Sen, ben, o fark etmez, her ölüm can acıtır.

Musa APUHAN