Ey Çocuk Şiiri - Yusuf Emre Şentürk

Cıvıl cıvıl koşuyor bir çocuk,
Elbet bizden sevgi ister;
Sarılsam O'na hızlıca koşup;
O da sarılmak ve sevilmek ister.

Tutmak lazım her birinin elinden;
Sigara paketi çıksa da ceblerinden;
Üzüldüm, yaş geldi gözlerimden,
İnanırım ki; o illeti bırakmak ister.

Nasıl bir iş ki, nazenin vücûdu,
Değil kızmak, çocuk sana kim vurdu!
Böyle olursa terk eder diyarı, yurdu,
Terk etmesin bu çocuk şefkat ister.

Ey çocuk gel, gel hele şöyle;
Ne güzel yakışıyor sana gülmek öyle,
Koş, oyna, kirlen ve hatta düş de;
Yûsuf, o illetle kirlenmemeni ister.

Bir gündü Ramazan-ı Şerif'ten,
Bir kaç çocuk gördüm yedisinden,
Gülümsüyordu, sevinmiştim gönülden,
Gönlüm hep böyle gülümsemeyi ister.

Lakin o da ne, yine mi o illet?
Sana yakışıyor mu çocuk ederim hayret!
Elden bir şey gelmez sadece seyret!
Bu çocuk o illetten kurtulmak ister...

İNŞİRÂH