ey çocuk
sen ne ettin öyle.
yaradan sana bu elleri
babayı dovesin diye
yaradan sana bu dili
sülaleye sovesin diye
yaradan sana bu cani
gönülleri kirasın diyemi
verdi sanirsin ey çocuk.
ey çocuk,
bilmezmisin sen
dualar insanları korur.
beddualar birgün gelir
insanın üzerinde yer bulur.
bugün kukreyen bedenler
yarın kocayinca
ettiğinden fazlasını bulur.
ey çocuk,
uzulurum hallerine.
kibrin,kinin oldu
düşürdün gönülleri yerlere.
artık kanat olup ucsan
yorulduğunda her yere konsan
konduğunda her yerde
bu günü hatırlayacaksın.
uzulurum hallerine
baktığın her yüz alayci
sen her gönülde asagilayici
ve kendi içinde her daim
utanarak yaşayacaksın.
Kayıt Tarihi : 18.1.2016 23:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yegenim serdar ay için.
![Erdal Ay](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/01/18/ey-cocuk-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!