Neşeyle, giriyorum ilk derse.
Gözleri parlıyor,
Sanki bir çiçek Ayşe.
Hemen kendini gösteriyor,
Kıpır kıpır,
Pırıl pırıl bir Adnan.
En arkalarda İrfan,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Eğitim ordusunun bir neferinden duyabileceğim, içime dokunan, düşündüren, geçmişimi anımsatan, öğretmenlik yıllarımı anımsatan dramatize edilmiş bir demet anı... Duyarlı olabilse her öğretmen, sizler gibi... Elele vererek aşmak çok kolay olacak, bütün engelleri. Sevgilerimle...+...+
Bunlar bizlerin ortak yanları.Bu duyguları yine en çok bizler
yaşamışızdır sanıyorum.Saygılar şiirinize ve sizlere İsmail Bey.
Bazi öğrenciler sınıfat bu uçarılıkları yaparlar aslında farkedilmek isterler
tek ve etkili çözüm biliyorum
Onu hiç kimsenin olmadığı baş başa bir ortamda karşımıza alıp kendisini çok sevdiğimiz ayrıcalıklı olduğunu ve kendisine çok güvendiğimizi onun gözlerinin içine baka baka söylemektir
bu güveni alan çocuk bal olur kaymak olur
selamlar tebrik ve teşekkürlerimle
* Sizi ve tüm öğretmenlerimizi sonsuz kutluyorum.*
Yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta