Ey Ceylân Gözlüm Şiiri - Mehmet İslami

Güneşsin güneşe ziya verirken
Nedir karanlıkta benim bu ahım?
Âşkın ile mumlar gibi erirken
Yetmez mi çektiğim zülfü siyahım?

Dilinden döktüğün ballara, canım
Gurbanım, nerdesin? nûr u sultanım?
Sürmesi kudretten kaşı kemânım
Tan yerin ağardı, hani sabahım?

Gönül gülzarından firar mı ettin?
Yoksa utarite aya mı gittin?
Âşkın deryâsında öz olup bittin
Faydasızdır son demde ki eyvâhım

Merkürde, merihte siyâset nasıl?
Lodos mu poyraz mı müdâvim usûl
Onlarda seherdir değil mi asıl?
İkrâmını onda arzeder şahım

Burada koruklar süzüm oluyor
Asmalarda üzüm, üzüm oluyor
Emek çekmek için azim oluyor
Besmeledir en tesirli silâhım

Gök kubbeye benim feryad ağar mı?
Yeryüzüne vuslat olup yağar mı?
İlkbahara birtek çiçek değer mi?
Değmez diyor halkeyleyen Allah’ım

Bir kirâz ağacı kaç kirâz verir?
Fikret bak elmalar nasıl haz verir
Karakışta bile gül beyâz verir
Püsküllüdür başımdaki külâhım

Senin soyun, hurilerden bir nigâr
İSLÂMİ’yi mesteyleyen şivekâr
Emânetsin ceylân gözlü vefakâr
Yâ Âllâh de irşâd olsun felâhım