Ey Can Saz Deyip Geçtiğin Bu Hüznü Harap

SAZ DEYİP GEÇTİĞİN BU HÜZNÜ HARAP

Ey can
Saz deyip geçtiğin bu hüznü harap
Damar damar çile nice ıstırap
Kirazı yüzüp de demişler mızrap
Hicranı verdiler elime benim

Dökülüp kanayan duttandır soyum
Ayazdan poyrazdan güneşten huyum
Çalıp çığıranda olmazsa uyum
Cümle alem güler halıma benim

Yiğitler harcansa kalırım derde
Güzelin satılıp solduğu yerde
Derdi boğum boğum ettiler perde
Hüznü bağladılar koluma benim

Curayım çöğürüm divanım sazım
Dut dibi dökülmek kaderim yazım
Göğsümde titrer de gam sızım sızım
Hasretler dokunur telime benim

Kaç bin yıldan geldik ustamız oğuz
Çöğür dünkü çocuk atamız kopuz
Halk der hak inleriz haramda yoğuz
Meydan sazı derler boyluma benim

Haksıza asiyim lain değilim
Sevdanın sesiyim kahin değilim
Ağacın özüyüm hain değilim
Her gelen taş atar dalıma benim

Oyarak kakarak verip süsümü
Çeke çeke inceltirler sesimi
Hissiz sezer mi tizim pesimi
Erenler ceminde dilime benim

Hakka divan halka şivan olmuşum
Pir sultan elinde isyan olmuşum
Namertler elinde ziyan olmuşum
Çok yoz yobaz durmuş yoluma benim

Dadaloğlu’nda Köroğlu’nda şandım
Yunusla ağladım keremle yandım
Karacaoğlan’da sevdalı şendim
Güzeller konardı gülüme benim

Abdalın elinde öğüt olurum
Ülkeme dara düşse yiğit olurum
Felaket gününde ağıt olurum
Çığlığım gelir mi kaleme benim

Kaygusuz abdal elinde sıratım
Urfa’da dağları tutan hoyratım
Köroğlu’yum kafa tutan kıratım
Nazlı yar inanmaz kavlime benim

Gah itildim kimi zaman kakıldım
Sivas’ta dara çekildim yakıldım
Öz oğlum ihanet etti yıkıldım
Mor sinekler konar ölüme benim

Garibin kardeşi sırdaşı oldum
Yetimin yoksulun yoldaşı oldum
Zulmün baş belası göz yaşı oldum
Karışıp gittiler selime benim

Ne kalbimde kin ne özümde riya
Kavga ise kavga sevdaysa sevda
Sana da bana da kalmaz bu dünya
Karunlar karışır külüme benim

Binlerce yıl var ki Türkü’n özüyüm
Karanlıkta halkın gören gözüyüm
Harpte hakkın sulhta aşkın sözüyüm
Coşmalar koşmalar gönlüme benim

Ne gözüm dünyada ne de servette
Sevgi emek bilgi titrer yürek de
Curadan divana bekler nöbette
Değmeyin elime ilime benim

Gün olur hüzünüm gün olur neşe
Güneşe hasretse tütmez menevşe
Varoşta Güldünya köydeki Ayşe
Gel de şöyle otur soluma benim

Mahmut Nazik 05 04 2013 Mersin S£vgil£rimle
Şivan: çığlık
Divan: yüce meclis
Divan: Meydan sazının bir küçüğü