Ey Can Şiiri - Şener İşleyen

Bir Eylül yağmurunda rahmet olup yağmışsın, kamış örtülü kerpiç evin arka odasına...
Ölür demişler, fazla durmaz gider demişler, aşk demişler senin için, yangın demişler. Korkmuşlar, sabıkalı mahkum gibi uzaklaşmışlar senden.
Neden ben de kaçmadım ki senden?
Neden uzaklaşmak isteyince en dibine kadar geldim ki Ey Can?

Şimale benzetmişler seni, çakmak çakmak yanan zeytin karası gözlerine bakıp, özlem koymuşlar ismini, hasret koymuşlar.
Kokladıkça ciğerine işleyen bir sızı gibi, adın çıkmış babanın dudaklarından, görevinin en kutsal anında, nöbet kulübesinde.
Şehir efsanesi olmuşsun, hem gerçek, hem de masalın daniskası...

Minicik bir bedende atan zerrecik bir kalbin atışına Canısı derler, ben de hep öyle dedim sana Ey Can...
Hesaplamışlar seni; toplasalar olmamış, çıkarsalar kafaları karışmış.
Cevabını kimsenin bilemediği soru olmuşsun akıllarda, seni soran senden çıkamamış.
Gönül gözünden damlayan aşk demişler senin için…
Kimseye inandıramamışsın kendini, kimin kapısını çalsan gülerek merhaba demiş, ağlatarak veda etmişsin.
Kimilerinin ilkbaharı, kimilerinin kuru ayazı olmuşsun…

Ben kimsenin bulamayacağı bir yerde sakladım seni kaderime yazıldığın günden beri Ey Can.
Derin okyanuslarda gizlenmiş inci mercan tanesi gibi, kendi kabuğumu kırıp, bakmaya bile kıyamadığım bir yerde gizledim seni.
Seni aramaya çıkacağımı biliyordum.
Ararken kendimi kaybedeceğimden de emindim.
Belki kendimden kaçtığım için saklıyordum seni, belki yine sende kaybolmaktan korkuyordum Ey Can.

Üstümü örtmüş toprak, üzerimi hatıraların yabani otları kaplamıştı.
Cesaret edemediğim büyük korkularım gibi üzerime atılmıştı bütün yaşanmışlıklarım...
Pişmanlıklarım vardı, günahlarıma dair tövbelerim vardı.
Hiçbiri senin duaların kadar yedi veren olamıyordu, âmin rengi güller açamıyordu Ey Can, baharlarımda...

Hangi geçmiş dakikanı dinlesem, buram buram aşk kokuyordu her anın, her nefesin. Yoksa... yoksa aşk yanıp, küllerini sana mı bırakmıştı yıllar önce Ey Can?
Bu yolun sonu hep yalnızlıkla biter demişler, kimi aldırış etmemiş, aşkla atmış adımını, kimi bir adım bile atamadan çıkmış yoldan…
Bazıları da benim gibi yolunu da, sonunu da, çıkmazını da aşk yapmış…
Sonunu düşünen kahraman olamaz derler ya, ben de yalnızlıktan korkan aşık olamaz demişim.

Almadan vermeyi ezberlediğim geceler aklıma geliyor şimdi, ezberim gözlerin olmuştu, harf harf düşerek satırlarda çığlık atmıştı şiirler.
Geçmek bilmez saatler an gibi kısalmıştı dudaklarından dökülen utangaç kelimelerle ve hatta sevmelerin geceler boyu.
Aldığım ne mi?
Gecenin kulakları mı sağır eden sessizliği…
gözüm de sensin, kulağım da sen Ey Can...

Yalnızlık sek içilirdi o vakitlerde...
Ben hayalini katık yaptım yalnızlıklarıma.
Sesini duymasam, görmesem gözlerini, içtiğim zehir olur Ey Can...
Ondandır sensiz kalamayışım, Can'sız olamayışım Ey Can...
13/10/2014