Ey Can Şiiri - Faruk Coskun

EY CAN!
Bir garip haldeyim ki,
Kendimde değil bir başka tendeyim.
Bir misal ki, gece ile gündüz;
Batan, güneş değil, sırtını dönen dünya
Bu öyle bir dünya ki, senin zindanın
Uykular,hapishaneden firarların
Ben var iken, günaydınlar yakalanışın
Bu yüzdendir belki ey can;
her sabah kederlenişin….
Yüzler aynası olmuş canların
Kendine doyasıya bakarsın
Ben var iken, bakmaktan sıkılır nefret edersin
Bu yüzdendir belki ey can;
Kimseyi görmek istemediğin…..
Öyle bir ummansın ki,
Çok şeyler kaldırırsın gemileri taşırsın da,
Ben var iken, küçük bir taşa güç yetiremezsin
Bu yüzdendir belki ey can;
Korkaklığın acizliğin….
Öyle bir lehçesin ki;
Duruşun ile halinle hallenirsin
Ben var iken,kelimelere hapis olur derdini anlatamazsın
Belki bu yüzdendir ey can;
Kimselere anlatamadığın…
Ey can!
Haydi git ait olduğun yere
Çok uzaklara huzur ülkesine
Sana müstehap değil mahpusluk
Ben var oldukça ilelebet sürecek bu mahçupluk….