Ey Can ,
Varlığın en büyük servetimmiş meğer
Gittin gideli yokluklar ülkesi her yer.
Sensiz ev bomboş mahalle bomboş
Tenha kaldı şehirler.
Ve ben ;
Yokluğunda,
Ne kadar da çok arıyorum seni
Ne kadar çok bir bilsen
Hep seni görüyorum bütün insanların suretinde.
Ve hiç bir şey yerini dolduramıyor
Özlemini anlatmaya alfabedeki harfler yetersiz kalıyor inan ki.
Keşke bir göz ucu bakımı seni görebilsem.
Sen ey can ;
Yokluğun nedir bende biliyor musun ?
Yokluğun ;
Gözlerimde yaş
Yüreğimde taş
Bağrımda sönmeyen ataş
Zehirle tattığım aş
Yokluğun ;
Kazanamayacağım en amansız savaş.
Devrimî. 24.05.2022.mamak
Kayıt Tarihi : 25.5.2022 13:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlker Murat Çinitaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/25/ey-can-113.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!