Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
[[ özlem ve sevgi yoğunluğu. güzel bir paylaşım.kutlarım.sevgiler...]]
Ey Can !
Sevgi sevgiyle beslenir yüreklerde
Taş yürekleri bile yumuşatır sıcacık ilgi
Acısıyla tatlısıyla sürer sevgiler gönüllerde....
Kutlarım üstadım,kaleminize sağlık.Mefgüre Çakırlar
Güzel bir sevgi şiiri olmuş. Tebriklerimi ve selamlarımı sunuyorum.
Ey can bugünde umutla seni bekledim,
Yağmur altında taşıdım yürekte seni.
Bu inatçı bir sevdadır benimki dedim,
Özlüyorum bırak yağmur ıslatsın beni
AŞK bu bazen ıslatır bazende güldürür beli olmaz güzel bir çalışma tebrikler
Tebrikler Sayın Şehmus Kartal
Hocam yine harika bir şiir içten ve duygu yüklü kutlarım yüreğinizi ve kaleminizi.saygı ve sevgilerimle.muhsin yener 04/06/2007izmir
yüreginize saglık evet sevgi önce heyecan verir insana içi içine sığmaz insanın ama iyi bakılmadıgında göz yaşı olur kayar yanagımızdan sevgiyle kalın
Ey can bugünde umutla seni bekledim,
Yağmur altında taşıdım yürekte seni.
Bu inatçı bir sevdadır benimki dedim,
Özlüyorum bırak yağmur ıslatsın beni
Şiirin girişi harika içeriği de çok güzel. Zevkle okudum. Yüreğinize sağlık efendim. kaleminiz daim olsun. Saygılar.
katlanmaktır sevda yarin her zulmüne
ıslanmaktır belki sırılsıklam..
selamlar..
Ey can sevgi bu böyle doğar gönüllere,
Önce sevinç sonra gözyaşı akar ardında.
Bir sihirli heyecan olur dolar yüreklere,
Sevda olur yeryüzüne yayılır dünyada
Yüreğine ve kalemine sağlık çok güzel ve duygulu bir şiir.Kutluyor sevgi ve selamlarımı gönderiyorum.ŞAHMATI
Ey Can
Ey can bugünde umutla seni bekledim,
Yağmur altında taşıdım yürekte seni.
Bu inatçı bir sevdadır benimki dedim,
Özlüyorum bırak yağmur ıslatsın beni.
Ey can gel artık getir sende olan heceyi,
Seni düşleyerek sensiz bitmez geceler.
İnat etme yalnız bırakma bütün geceyi,
Gel aksın içimize ve bizi sarsın sevgiler
Ey can dokun ellerinle yüreğime biraz,
Seni oyalamak değildir esas maksadım,
Gel sana muhtacım dinle yüreğimi biraz.
Bu sevdaya seni inandırmaktır amacım
Ey can kapa gözlerini geçsin zamanlar,
Yüreğimdeki özlemin dünyalar kadar.
Dinlerken hisset bu yürekte yangın var,.
Dolsun yüreğine de açılsın sabaha kadar,
Ey can sevgi bu böyle doğar gönüllere,
Önce sevinç sonra gözyaşı akar ardında.
Bir sihirli heyecan olur dolar yüreklere,
Sevda olur yeryüzüne yayılır dünyada.
Şehmus Kartal
beklenen o can mutlaka seven kalbimize dolacaktır bir gün.çünkü sevgisiz hayat olamaz bilirsin.tebrik ederim harika bir duygu şiiri okudum.saygılarımla üstadım.
Bu şiir ile ilgili 88 tane yorum bulunmakta