Ey Can Şiiri - Aysel Tarcan 2

Aşk gülistanına uzansın elin
Şefkat badesini aşırma ey can
Edeple adapla bezensin dilin
Kelamın hak desin şaşırma ey can

Mazluma zulm etme kefende cep yok
Ambardan taşarken deme ki kap yok
Düşün ki; kabrinden öteye yol hep yok
Vaadini toza düşürme ey can

Kimse yutar sanma sözün lâfını
Geç kalmadan izhar eyle safını
Ne yel ne sel siler dilin gafını
Yürek; sabır küpü, taşırma ey can

Bir gün gelir batar ömür güneşin
Yerde gökte hep var benzerin eşin
Ardına düşersen üç ile beşin
Mülkün sana yeter aşarme ey can

Öksüze kinâyi göz ile bakma
Nurlu kalp gözüne figanla akma
Tefekkür eyle de, yuvayı yıkma
Kibrinle yetimi şişirme ey can

Yaşamın yaprağı koptukça düşün
Baharda üşürsen neylersin kışın
Haramdan günahtan çekiver başın
Ruhunu ateşte pişirme ey can

Aysel Tarcan