EY BÜYÜK İNSAN
SEN GİDELİ YERİN ASLA DOLMUYOR
KARANLIKTA KALDIK GÜNEŞ DOĞMUYOR
SENDEN SONRAKİLER GÖLGEN OLMUYOR
HEP SENİ BEKLERİZ EY BÜYÜK İNSAN
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta