Ey Büyük İnsan Şiiri - Metin Gürbüz

EY BÜYÜK İNSAN

SEN GİDELİ YERİN ASLA DOLMUYOR
KARANLIKTA KALDIK GÜNEŞ DOĞMUYOR
SENDEN SONRAKİLER GÖLGEN OLMUYOR
HEP SENİ BEKLERİZ EY BÜYÜK İNSAN

AKIL İLE AÇILINCA ARAMIZ
GÜNDEN GÜNE DERİNLEŞTİ YARAMIZ
BU BİZİM SUÇUMUZ BİZİM HATAMIZ
SENİ ÇOK ÖZLERİZ EY BÜYÜK İNSAN

BENZETTİLER BU MİLLETİ ARABA
KENDİSİNE ETTİ KÖLE MARABA
ONLAR İLE BİZ DE YANDIK ARADA
HEP SENİ GÖZLERİZ EY BÜYÜK İNSAN

SEN BİR GÜNEŞTİN BU YER YÜZÜNDE
DÜŞEMEDİK OLAMADIK İZİNDE
NE KADAR HAKLISIN HER BİR TEZİNDE
BUNU HEP SÖYLERİZ EY BÜYÜK İNSAN

DERTL'OĞLU DER SEVEN SENİ VE YURDU
KARŞISINDA GÖRDÜ ÇAKALLA KURDU
SONUNDA KENDİNİ ZİNDANDA BULDU
BİZLER HEP BÖYLEYİZ EY BÜYÜK İNSAN
BİZ BEDEL ÖDERİZ EY BÜYÜK İNSAN
METİN GÜRBÜZ