Ey Büyük Aşk! Şiiri - Adem Kacar 2

Bir bedenden başkasına taşınmak
Hayallerinden vazgeçip
Onun hayallerine sığabilmek...
Arkana bakmadan
Benliğini ona teslim edebilmek...
Ruhuna ruh,
Canına can olabilmek...
Gönlünü, gönlüne açabilmek...
Aşk derler bunun adına...
İsteyene Yaradan’ı hatırlatan;
İsteyene cenneti yaşatan;
İsteyene de ölmeden ölümü tattıran
Ey büyük aşk!!!
Böyle bilirdik,
Böyle anlatırdı ninelerimiz
Masal gibi gelen büyük aşkı...
Eskiden aşk varmış,
Büyük aşıklar varmış.
Yaşayana cenneti tattıran
Yaşamayana boşa geçmiş ömür...
Yok oldu her şey gibi!
Zaman denilen cellatın ellerinde...
Cellat ki sevmeyi unutturdu bize;
Leyla ile Mecnunları, Ferhat ile Şirinleri, Aslı ile Keremleri...
Destanlar yazılırdı
Dolaşırdı dillerde...
Aşkı yaşayan onca insan
Aşkı yaşatan onca hayat
Ne kaldı geriye?
Nefsi için aşkı oyuncak edenlerden
Hayâ nedir bilmeyenlerden
Mahremiyeti pazara çıkaranlardan
Edibi unutanlardan başka
Geriye ne kaldı?
Koca bir hiçten başka!!!
Sevdiğine sır diyen
Kimselere açmayan aşıklar...
Köşe başlarında saatlerce bekleyen
Kavuşunca gözlerine bakamayan aşıklar...
Kağıt-kalemi yoldaş eden
Yüreğini mektuplara akıtan aşıklar...
Her harfi inci gibi işleyen
Şiire can veren aşıklar...
Masallarda mı kalmış gerçekten?
Herkese, her şeyini açanlar
Edebi ayaklar altında sızlatanlar
Yapmacıklıktan kırılanlar
Biri bitmeden başkasına koşanlar
Özgür kuşum diyip uçmaya çalışanlar
Sahte gözyaşıyla ruhunu satanlar
Aşkın adına leke sürenler
Zamane aşıkları bunlar
Bilmezler ki edep olmadan aşk da olmaz
Yunus Emre misali “İlla edep illa edep”