Ey bülbül Şiiri - Müslüm Karakuş 2

Ne ötersin ey bülbül
Hiç mi derdin yok
Hiç mi çekmezsin bir gülün derdini
Hiç mi yaralamadı küçük kalbini
Hiç mi yarıp kanatmadı bir hayırsız
Ne gülersin dünü günü
Bir neşe ki yumuşak göğsüne sığmaz
Bir neşe ki dallardan taşar
Kederli olanlara inat
Hayatın çelik botunun altında ezilenlere...
Acımasızca ve hunharca
Ne gülersin?
Hiç mi kandırılmadın
Hiç mi aldatılmadın
Hiç mi yaramaladı seni en sevdiğin
Hep vefalılar mı girdi kısa hayatına
Hiç mi uzanmadın kaleme kağıda
Hiç mi ağlatmadı seni hayatın pıhtısı
Sevindim senin adına
O mutlu azınlıktan birisin sen de anlaşılan
Böğründe bir bıçakla yaşamak zorunda değilsin yani
Demek ki tüm güllere hakettiği değeri veriyorsun
Takdir ediyorum ve kıskanıyorum
Bilirsin mutluluklardır kıskanılan
Acı ve keder değil
Senin istemediklerini ben gönüllü edindim
Bu yaşımda derde kedere boğuldum
Bir gülün derdinden yandım kavruldum
Ama nolur uzakta öt
Bu kadar konturlama montajlanmışlığımı
Acımasızca filtreleme renklerimi
Ben siyah beyaza bile razıyım
Anlıyor musun halimi