Ey Bülbül- 1 Şiiri - Mehmet Kıyak

Ey Bülbül!
Sana, ‘gönlüm’ derdim,
‘Canımsın’, derdim,
Sen,‘Gül’e gönül verdin,
Söyle, bu mudur derdin?

Ey Bülbül!
Gülşen’de gülün mü var?
Gül’de gözün mü var?
Dilinde aşk nağmesi,
Gül’e sözün mü var?

Ey Bülbül!
Çiçek nedir bilmezdin,
Gül’e kıymet vermezdin,
Gülşen’i bilmez iken,
Gül…Gül…gezersin!

Ey Bülbül,
Leylâ nedir bilmezdin,
Leylâ’ya gönül vermezdin,
Şimdi oldun pervane,
Leylâ… Leylâ… dönersin!
(Mevlâ… Mevlâ…dönersin!)

Ey Bülbül!
Anladım, âşıksın Güle,
Senin halin kim bile,
Bilirse Cânân bilir,
Ağla, gözyaşın sile sile!

Ey Bülbül!
Kafes kuşsuz olur mu?
Beden cansız olur mu?
Sen, benden ayrısın,
Bu beden, sensiz olur mu?

Mehmet KIYAK*
Karaman,17.10.2006