Ey Bilmez Şiiri - Evrim Evrensel

Varlık yok olmaktır her canlı bilsin,
Doğum ölüm birdir birdir ey bilmez.
Söz yürekten çıksın biline sensin.
Boğumdan süzülen sırdır ey bilmez.

Var olmakla başlar yok oluş başı,
Her canlı yaşar ki ne bu telaşın,
Ora benim bura senin dalaşın,
Varın yoğun birdir birdir ey bilmez.

Değişim süreci, yok oluş yoktur,
Nadan sözü cana batan bir oktur,
İki nokta'rası görünen haktır,
Dil dilini diller zordur ey bilmez.

Eskir ve yıpranır her madde sende,
Zaman ırmağıdır akar bedende,
Hem dün hem bu gün de çekip gidende,
Olmakla olmamak birdir ey bilmez.

Dolaşıp ta durma,gel gör gerçeği,
Bırak kalsın dalda yolma çiçeği,
Tüm canlılar hatta börtü böceği,
Makro mikro birdir birdir ey bilmez.

Şahin korkusuyla, anla serçeyi,
Ham olandan imal eder salçayı,
Evrim Evrenselde gel bul gerçeği,
Gerçeğin ötesi, kördür ey bilmez.