Ey Beynelnahreyn Yüzlü Şehir

Selam, selam, selam!
Sana bin selam ey kültürler abidesi,
Ey Beynelnahreyn yüzlü şehir!
Toprağının her zerresi Asurî, Sasani kokar,
Yağmurun Dicle’de Keldanice çağlar.
Ey Kara Amidim, ey Diyarbekirim!
Sen ki ne Konstantinleri,
Ne Levon Kayserleri takmışsın.
Sen ki Roma’nın, Pers’in alnını,
Anastosyus’un yüreğini karışlamışsın.
Şimdi anladın mı seni niye bu kadar çok sevdiğimi,
Sana bağrımı neden siper ettiğimi?
Ey kara taşına kara yazgılar yazılan,
Yüreğine dünya kardeşliği kazılan şehir!
Ey gözünü sevdiğim kara sevdalı bajar,
Ey Amid ül Kadim!
Şimdi bir gece vakti tüm benliğimle yine sendeyim.
Şimdi Kırklar Dağı’nda sevgilimi koklar gibi
Seni yudum yudum içime çekmekteyim.
Görüyor musun, bak mevsim yeniden bahar.
Anzele’de tohumlanmaya gebe tüm çiçekler.
Ey yüreğine öpücükler kondurduğum uygarlık!
Şimdi sevgide hasat zamanıdır.
Ve şimdi Yedi Kardeşler Burcu’ndan
“Bir Memleket İsterim”i haykırmanın zamanıdır.