Ey benim utanç verici rezil yalnızlığım

ey yalnızlığı öven gereksiz kalabalık
doksan yaşına geldiğinde sana kim bakacak
ey benim içi boş yalnızlığım
bu kadar çok insanların arasında yalnız kalmayı sana kim öğretti ?
ey benim utanç verici rezil yalnızlığım
söyler misin?
kaç kişi kaldı geriye?
ey benim zavallı yalnızlığım
bana uçurumları gösterme
beni kalbinin odalarında yaşat
biliyorsun değil mi?
kartalların uçurumlarda uyuduklarını
anne kartal yavru kartalı uçurumdan atar
uçsun diye
sen de beni atma ne olur
beni aklının odalarında misafir et
ey benim kükreyen ürkekliğim
neden bu kadar çok korkuyorsun?
sen çıkabiliyordun oysa bir ağaca
kaçabiliyordun kendi gölgenden
anne aslan yavru aslanı neden kucağından atar biliyorsun değil mi?
sen de beni atma
korkuyorum yalnız kalmaktan