Ey benim saf dilim

Ey benim saf dilim, bülbül mü oldun
Dert döküp ağlarsın, akşam vaktinde
Yoksa sen ölmeden, kurban mı oldun
Dert döküp durursun, nemli gözlerle

Ey benim saf dilim, şaştım ben sana
Dün daha sabrından, ağlar gülerdin
Değiştin sen birden, ne olmuş sana
Gün geçmez ağlarsın, feryat edersin.

Ey benim saf dilim, neyin var senin
Dert verir her sözün, dertsiz insana
El versem bilmem' ki, nedir şu halin
Her sözde dediğin, düşman başına

Ey benim saf dilim, gel’ de kendine
Çatlasın düşmanlar, senin yüzünden
Derdine hiç yanma, boş ver haline
Dert değil bal aksın, şu saf dilimden.

Ey benim saf dilim, üzme kendini
Ne yaptım ben deyip, kendi kendine
Hiç kimse bilmezse, senin derdini
Haluk var mahlûk var, koş at denize.

19 Eyl. 17
Ahmet Yüksel Şanlı er