* Ey Benim Nenem Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
EY BENİM NENEM
Ey benim nenem,
Ey gözümün nuru.
Başındaki yazmada baharı taşırdın, oya oya.
Sırtında kamburu.
Hamur yoğurur gibi nasıl yoğurmuş beni ellerin
Nasıl çakmışsan, aklımda hala mıh gibi ibretlik sözlerin
Ey derin bakışlı koca nenem
Neden hayalmiş gibi bakıyorsun bana şimdi, öyle
Siyah, beyaz resimli bir çerçevenin küçücük penceresinden
Sisli bir tül çekmişsin camına, girmiyor ki odama şefkatin
Isıtmıyor beni renksiz ve solukken güneşin
Oysa nasıl alışmıştım renklerine, yosun yeşili gözlerine
Ve nasıl severdim? Toprak kokusu sinmiş avuçlarından su içmeyi.
Senden bana kalan yadigarlar avutuyor beni şimdi
Ruhumdaki bahçeme diktiğin rengarenk anılar
Tespihini sakladığım emanetin, bakırdan çaydanlıklar.

Ey benim nenem
ey gözümün nuru
başında boncuk işli, yemeni
Ah be nenem şimdi nerede elin?
Nerede yüzün? nerede sesin?
Fısıltın bile gelmiyor artık kulağıma.
Ama hasretin kol geziyor köy köy ortalıkta
Aklıma düşüyor kokun her yağmurla bir
Toprak kokuyorsun buram buram, iğde kokuyorsun ıtır ıtır
Dua dua dökülüyorsun dudaklarımdan
Hz İbrahimin duası gibi
Yüreğime doluyor beraber kıldığımız namazlardaki huzur.

Ey benim nenem
Başında mezar taşı, adın yazılı
Yine başında yemeni bağlı
Ey narin çiçeğim
Neredesin bunca zamandır iki gözüm
Kalk gel yanıma arada bir rüyalar aleminden
Sardunyalar sakız çiçekleri sarkıt
Yeşil yeşil gözlerinin balkonundan aşağı
Fesleğenleri ovalat bana avuçlarımda
Bir bana mı güzel gelir?
Bir bana mı güzel kokar?
Buruş, buruş, toprak gibi çatlamış kınalı ellerin
Hapır küpür inme dediğin merdivenin başından
Bana yine bir görünüver elinde çalıdan süpürgenle
Nasıl da göçüp gittin öksüz koydun, masalları mı?
Halbuki sendin her masaldan aldığım pay.
Sendin adını adıma verdiğin
Sendin her kaybettiğimde yönümü bulduğum pusulam
(FATMA DOĞAN 29 EYLÜL 2024 TURHAL)