Ey Benim Şiiri - Kazım Üçok

Ey benim dağ çiçeğim
Suna boylum al yazmalım
Korku gezinir oldu gül bahçemizde
Kırıldı yaprağımız dalımız
Mor menekşeleri toz kapladı
Gülmeyi unuttu çocuklarımız

Bir yanımız ezim ezim
Bir yanımız satılık
Uyan gaflet uykusundan
Anam bacım kardeşim
Uyan artık

Kara bulutlar çöktü ovaya düze
Kurtlar kemirmeye başladı her yönden içimizi
Sevgisizlik hoyratlık ve bitmeyen öfke
Talan etti ömrümüzü

Ne umut kaldı sabaha
Ne sabır kaldı bekleyecek
Ey benim memleketim insanı
Sen uyanmazsan
Sen karşı durmazsan
Bu çocuklar ne zaman gülecek!

Yalan akıyor meydanlardan
Öfke akıyor kin akıyor
Kan Akıyor oluk oluk
Fırat suyu kan akıyor
Oysa kaç asır birlikte soluduk aynı havayı
Kaç ağaç gölgesinde buluştuk
Kaç acıyı pay ettik yıllar yılı
Kaç sevdayı bölüştük

Ey benim dağ çiçeğim yüreği yaralım
Senin o bitmeyen hıçkırıkların
Mevsim çiçeklerini bile kuruttu
Kınalı keklikler konmaz oldu o dağa
Gençliğimizi harcadık bunca yıl
Yaralı güvercinler gibi düştük toprağa

Ey saçlarını rüzgâra vermiş kadın
Aşk denilen o güzellik
Gaddar avuçlarda tutsak şimdi
Nefret büyümüş kundaklarında
Yüreklerinde kin
Analar ağlamasın diye diye
Esiri olduk bir kahpe ihanetin

Yalancılığın ırkçılığın
Sahte dindarlığın gerçek yüzü bu
Haram ettiler bize gülüm
Haram ettiler uykuyu
…
Ey benim bahtı karalı güzel yurdum
Haramiler elinde harap oldun ziyan oldun
Yoruldun!..