Ey Ben! -7 Şiiri - Yahya Kesici

Ey Ben!
Yüreği ağlamaklı ben!

Kimsesizliğime,
Yalnızlığıma,
Ağlayan ben!

Düşündün mü; güneş ile ayı?
Nasıl da sevdalılar birbirlerine.

Anlayabildin mi karanlığı?
Nasıl da hasret aya ve güneşe.

Bakabildin mi yüreğime?
Nasıl da özlemle bekliyor seni.

Özlemi sonlandırıp kavuşunca,
Söyleştin mi kendiyle?
Bekleyişimi!
Duygularımı!
Ona olan arzumu!

Yoksa!
Yoksa kelimeler yetmedi de,
Hüzünlenip sustun mu?

Bak!
Yürek susunca,
Dil nasılda kekeliyor o zaman
Nasılda!
Sessizliğe kapatıyor kendini
O zaman!
Nasıl da yabancı kalıyoruz biz bize!
Nasıl da “iki ben” oluyoruz o zaman?

İşte o zaman,

Kalbimin derinliklerinden gelen o sesle,
“Ah yüreğim, ah ben,” diyebildin mi?

Ve son kez anladın mı?

Yürek durunca dil nasıl da suskunlaşıyor.
Nasıl da kaskatı kesiliyor tüm beden.