Ey Ben Şiiri - Melik Tunal

Beni günahlarına boğan hicranım neydi
Kim Nergiz yarınlarımdan bahsetti benim için
Bu kadar ben içinde hangi bene tapayım bilemedim
Sevmek demişti bizim oraların insanı
Sözlerin tortusuna hami bir şekilde
Kendilerini ortaya koyarak
Bulutları ordu bileyerek guvenmistiler bizlere
Bir gün kim bilebilirdi bizim oranın çocukları; yabancılaşacak atasının sözcüklerine
Hadi İbrahim'i indir firaksız bizim yöreye
İki kelam edecek vallahi eyupten başkası değildir
Mübarek sözcüklerden, komşu bildiği kardeşlere
Sadece iki cümle;
Gözlerini çıkartıp sarılacak kimsenin inanmadığı yeminlere
Ey yalan diye başlamıştı...
Ne çok mücevheriniz var sizin
Yalanlara inandırılmış ne çok dininiz
zebercetten kıyafetleriniz
Bizim ise viran olmuş hanelerimiz var!
Oy babam, Vakitsiz öter olmuş Kudüs
Kine boğulmuş bir İstanbul
Düşman arayan cüppeli Tahran
Ve sen Ey adını ağzıma almaya korktuğum güneşin başkenti
Dirilmek için vakit belki geçti
Yüceltim içimdeki yetişen saidi
Beni alıp götürdüler, bozgun bir ordu gibi
İçi boşaltılmış kitaplarımı atesimle kül ettiler
Bir köpek gibi kapılarında üç kuruşa dilendirdiler