Ey Ben! -15 Şiiri - Yahya Kesici

Ey Ben!
Yüreği ağlamaklı ben!

Kimsesizliğime,
Yalnızlığıma,
Ağlayan ben!

Söyle!

Var mısın, yok musun?
Bilir misin hayatı?
Yalnızlığın nasıl olduğunu
Ya da,
Seni, sen yapan değeri,
Bilir misin?

Bilir misin?
İçimde büyüyen sevgi tomurcuğunu
Gülmeyi, gülüşmeyi,
Yalnızken, yalnız kalmamayı,
Bilir misin?

Bilir misin?
Gökyüzünden süzülen ışığın demetini,
Işığın yapraklara akışını,
Ve yaprağın toprağa gölgesini,
Bilir misin?

Bir an gelir
Işık sevda olur
Gölge olur.
Bir an gelir
Su olur,
Akar gözyaşı gibi.

Gözyaşı ağırlık olur.
Yol alır,
Süzülür yanağından.
Akar damla, damla

Dertleri de götürür sanırsın.
Doğar, dertler yeniden.
Görmezden gelirsin.
Yorulursun büsbütün.

Sonra
Kapanır gözlerin,
Yüreğin cız eder, bir iç çekersin.
Ah edersin
Ağlarsın yeniden!

Akar gözyaşın yanaklarından,
Süzülür gider, kavuşur toprağına.