Ey Ben! -14 Şiiri - Yahya Kesici

Ey Ben!
Yüreği ağlamaklı ben!

Kimsesizliğime,
Yalnızlığıma,
Ağlayan ben!

Gördün mü?
Gökyüzünden süzülen ışığın demetini?
Işığın yapraklara dökünüşünü?
Ve zarar vermeden, hissettirmeden,
Ağladığını!
Gördün mü?

Bir an ışık aşk olur, gölge olur.
Bir an gelir, su olur.
Akar gözyaşı gibi.

Sonra ağırlık olur.
Eğer yaprağını, dökülür damla, damla.

Sen dertlerini de götürür sanırsın,
Yanılırsın.
Doğar dertler yeniden.
Bu defa görmezden gelirsin.
Yorulursun büsbütün.

İşte o zaman!
Kapanır gözlerin,
Kırılır bedenin.
Yüreğin cız eder,
Bir iç geçirir, ağlarsın.

Ağlaman ıslatır yüreğini.
Duygulanırsın yeniden…
… … … …
… … … …